Krzyk

Wykrzykuje ze mnie radość
Na sam Twój widok

Potrzebie tej uczyńmy zadość
Póki nie ogarnie nas mrok

Na słońcu świata
Na samym środku wszystkiego
Naucz mnie latać
I nie wstydźmy się tego

Bo wylewa się ze mnie skowyt
Ty sprawiasz, że jestem szczęśliwa
Chowanie się to dziwny nawyk
Nie chcę się już ukrywać

Pragnę wyśpiewać światu
Jak bardzo Cię pożądam
Boli linia schematu
Za myślami nie nadążam

Więc nie karz mnie racjonalnizmem
Świat ciężki jest już od win
Zadławmy się miłosnym autyzmem
Daj mi usta i płyń

Wykrzykujesz ze mnie radością
Sam Twój widok to sprawia
Chcę móc kojarzyć Cię z wolnością
Później będziemy naprawiać